Chinese kruidenmengsels en pijpbloem

In Chinese kruidenmengsels voor slankheids thee wordt vaak de wortel van Stephnaniae tetrandrae gebruikt vanwege zijn vochtafdrijvende eigenschappen. Zijn Chinese naam is Han Fang Ji.

De gedroogde wortel lijkt erg veel op die van de Aristolochiae fangchi, een lid van de pijpbloemfamilie. Zijn Chinese naam luidt Guang Fan Ji.

Omdat uiterlijk en naamgeving van beide wortels erg op elkaar lijken worden ze door minder bedreven kruidenkenners nog al eens door elkaar gebruikt met vreselijke gevolgen.

Alle leden van de pijpbloemfamilie (aristolochiae) zijn sluipmoordenaars die het voorzien hebben op je nieren.

Zij hebben een hoog gehalte aan aristolochiazuur, een stof die ernstig nierfalen veroorzaakt en bovendien kankerverwekkend is. Je merkt er in eerste instantie niets van want de symptomen openbaren zich pas jaren later.

In Europa had  pijpbloem (Aristolochiae clematitis)  vroeger een goede reputatie als wee-opwekkend kruid. Zijn Engelse naam ‘birthworth’ herinnert nog daaraan. Ook werd het kruid wel gebruikt bij de behandeling van eczeem. In de oude kruidenboeken wordt nergens melding gemaakt van de giftigheid van pijpbloem. Waarschijnlijk omdat men de relatie tussen  het gebruik van pijpbloem en het veel later optredend nierfalen nog niet kon leggen.

Het zou tot ver na de Tweede Wereldoorlog duren voor die relatie wel duidelijk werd en de verkoop van kruiden met de werkzame stof  aristolochiazuur verboden werden.

Kruidenmengsels uit Taiwan en Hongkong moeten getest zijn op de afwezigheid van aristolochiazuur voor ze op de markt mogen komen. In China is men nog niet zo ver en blijft waakzaamheid geboden.

Touchworld, de kruidigste site van Nederland